Kauwboy, de nieuwe Nederlandse jeugdfilm van Boudewijn Koole, heeft terecht al veel aandacht in de Nederlandse pers gehad. Het verhaal gaat over de tienjarige Jojo die een relatie opbouwt met een kauwtje dat hij van zijn vader beslist niet in huis mag houden, want 'dieren en planten horen buiten. Jojo heeft, toen hij het jonge vogeltje onder die boom vond, al zijn uiterste best gedaan om het terug te zetten, maar dat is jammerlijk mislukt. De sfeer van de film roept beelden op van een jeugd uit een ver verleden: als tienjarige alleen de polder in. Er wordt niet al te veel gesproken in de film en het verhaal ontrolt zich met een oneigentijdse traagheid. Langzaam wordt duidelijk waarom de vader zo lelijk tegen zijn zoon doet en welk verdriet de achtergrond van het hele gebeuren vormt. Jojo zit op waterpolo en daar begint een mooie relatie met een leeftijdgenote. Meisjes zijn op die leeftijd verder in ontwikkeling, maar dat blijkt allemaal niet zoveel uit te maken. Het lukt Jojo lang zijn Kauw in huis voor zijn vader verborgen te houden, maar dat moet natuurlijk een keer misgaan. En dan loopt de ruzie wel erg hoog op. Het einde van het verhaal is verdrietig en gelukkig tegelijk. Die laatste draai gaat misschien wat al te snel. De kinderen in de bioscoopzaal, op de zondagmiddag dat ik de film zag, keken anderhalf uur ademloos.
Rick Lens speelt een volkomen geloofwaardige Jojo en dat geldt ook voor Suzan Radder, die in de huid van zijn vriendin Jenthe kruipt. Over de rol van Jojo's vader, een bonkige weinig spraakzame beveiligingsbeambte, die wordt vertolkt door Loek Peters, is ook al niets af te dingen. Dat geldt ook voor de kleinere rol van de waterpolocoach die gespeeld wordt door Hüsein Cahit Ölmez. Voor Ricky Koole is wel een heel bijzondere rol weggelegd als de moeder van Jojo. Kauwboy, waarvan het scenario geschreven werd door Boudewijn Koole en Jolein Laarman, werd inmiddels bedolven onder de internationale prijzen.
