Dit is niet de eerste keer dat ik ’s nachts appjes ontvang van meisjes. Dat zegt misschien ook iets over mij, maar wat mijn punt hierin is; waarom mogen kinderen überhaupt een mobiel naast hun bed? In de coaching werken we vaak aan al die nare plaatjes in de hoofden van de kinderen, al die beelden die ze niet wegkrijgen, al die gedachten die daar dan mee aan de haal gaan…, maar waarom beginnen we dan niet om onze kinderen gewoon rustig te laten inslapen zonder mobiel! Ze hoeven toch niet bereikbaar te zijn ‘s nachts?
Ik ben hier altijd heel strikt in geweest en mijn kinderen (16-18 jaar) leggen nog steeds voordat ze naar bed gaan hun mobiel beneden aan de lader. Ik wil als moeder dat ze gewoon gaan slapen en niet eindeloos gaan scrollen om naar beelden te kijken die ze 's nachts niet meer kunnen verwerken.
Dat het zo slecht gaat met de mentale gezondheid van jongeren heeft vele oorzaken, dat bleek ook weer uit de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Maar de geïnterviewde meisjes van 14 en 15 wezen ook duidelijk naar hun mobiel. Dit is gewoon ook een grote boosdoener. En natuurlijk kan ik zelf ook niet meer zonder en ben ik heel blij als ik een berichtje krijg van mijn dochter die aan de andere kant van de wereld zit en na heimwee gevoelens nu eindelijk haar draai gaat vinden. Daar ben ik die telefoon dan dankbaar voor.
Maar voor de jeugd en de gevoeligheid die zij hebben over de perfecte plaatjes, moeten we echt meer beschermen. De scholen doen het al en dat is goed, maar de ouders mogen wat mij betreft hier echt strenger in zijn.
Gewoon ouderwets naar bed gaan met een boek en slapen."
Een bijdrage van Marieke Martens-Volmer, zij is onder andere auteur van het boek De boodschap van de vogel. Kindermeditaties. Lees hier meer over dat boek.
